عرق رازیانه خانگی دارای خواص ادرارآور ملایمی است که ادم را کاهش می دهد. این احتمالاً یکی از دلایلی است که در فرمول های کاهش وزن گنجانده شده است، اگرچه از لحاظ تاریخی نیز به عنوان یک سرکوب کننده اشتها استفاده می شده است.
دانه رازیانه دارای اثرات کهکشانی است و باعث افزایش عرضه شیر مادر می شود. علاوه بر این، خواص ضد نفخ از شیر مادر عبور می کند و ممکن است برای کاهش قولنج نوزاد استفاده شود.
جوشانده دانه رازیانه که از طریق یک پارچه یا صافی کاغذی صاف می شود، می تواند به عنوان چشم شوینده برای چشم های دردناک، کشیده یا خون آلود، یا همراه با سایر عوامل ضد عفونی برای ورم ملتحمه استفاده شود.
رازیانه به عنوان یک طعم دهنده و یک هارمونیزه در مخلوط ها استفاده می شود. با این حال، برخی از افراد طعم “شبیه شیرین بیان” را تحقیر می کنند. برای تشویق به انطباق، مهم است که قبل از گنجاندن آن در ترکیبات گیاهی، ارزیابی کنید که آیا بیمار از طعم آن لذت می برد یا خیر.
رازیانه به عنوان غذا و دارو در سرتاسر جهان استفاده می شود و امروزه در هند، چین، اروپا و آمریکای شمالی استفاده می شود. رومیان باستان رازیانه را برای شاخه ها و میوه های خوراکی آبدار آن کشت می کردند. پلینی، طبیعت شناس و مورخ رومی، کاربردهای دارویی رازیانه را برشمرده است. یونانیان و رومیان باستان معتقد بودند رازیانه قدرت، شجاعت و طول عمر می بخشد.
در قرون وسطی، رازیانه و سنت جانسوورت را در شب نیمه تابستان روی درها آویزان می کردند تا ارواح شیطانی را از خود دور کنند و از جادوگری جلوگیری کنند. امپراطور شارلمانی (742-814 پس از میلاد) به خاطر معرفی کشت رازیانه به اروپای مرکزی و شمالی، جایی که در مزارع امپراتوری او کشت می شد، اعتبار داشت. دانه های رازیانه به عنوان دارو برای بیماری های ریه، کلیه ها، گوارش، کبد، طحال و کیسه صفرا استفاده می شد.
اعتقاد بر این بود که رازیانه بینایی را بازیابی می کند و چشم ها را تقویت می کند. از ترکیبات آب رازیانه برای درمان عفونت چشم استفاده شد. در طب سنتی چینی از رازیانه به عنوان ضماد پودری برای درمان آهسته مارگزیدگی استفاده می شد. گفته می شود رازیانه پودری که در سرتاسر لانه ها و اصطبل ها پاشیده می شود، از کک ها جلوگیری می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.